Kunstroute | USLAS

Dan is het nu tijd voor een klein openluchtmuseum tourtje door de croeselaan. Aan het begin van de laan vind je een zielig hoopje bronzen fragmenten, die met een ketting aan elkaar zijn geketend. Dit werk is van Fernando Sanchez, waarbij we vanuit het citizen perspective naar de restanten kijken. Deze losse elementen symboliseren het verzet van ‘de gewone man’ tegen macht en geweld.

Als je doorloopt, komen we bij het werk van een zwitser, Jeanout Burgi. Kijk eerst even naar rechts, omhoog, naar het grote rabobank gebouw. Dit werk voor jou, markeerde eerst de entree van de rabobank, “Eenheid in verscheidenheid”. Als puzzelstukjes vormen de verschillende elementen een cirkel, en zo symboliseert het werk het samenkomen en samenwerken. Opdracht: Wring jezelf door het oog van de naald van dit kunstwerk.

Loop weer een stukje rechtdoor, en je vindt een werk dat vroeger op een plek waar zowel kinderen als ouders samenkwamen. Waar denk je waar het eerder stond? Helaas zijn de regels voor speelobjecten tegenwoordig aangescherpt, maar als je even rebels wil doen; spring van de een op het andere object. Voel je even kinds, even één met jezelf, met het rabobank gebouw en de lucht.

Want: het volgende wat je vindt in de croeselaan is een stalen bol, wat alles waar jij je op dit moment één mee kan voelen reflecteert. Cartas Al Cielo, is de naam van dit werk en is gemaakt door Alicia Framis. Cielo staat in het spaans voor: de plaats boven ons, de plaats van verloren personen, maar betekent ook “schatje”, liefje, het geliefde, het paradijs. De bol reflecteert jouw liefje; jezelf, de lucht, de bomen, je mede-kunstkoper: wie of wat je maar wil, want ‘het paradijs’ is voor iedereen anders. Waar denk je dat de smalle gleuf voor bedoeld is? (denk aan de titel van het werk) Opdracht: Klim op dit kunstwerk net zoals Luuk.

Steek even dit weggetje over en je komt bij de niet-levende wel-levende standbeelden, die zo hun best doen wel of niet levend te zijn. De maker van ‘living sculptures’ Jankowski, was zo gefascineerd door de levende standbeelden in Barcelona, dat hij besloot ze in brons te gieten. Deze standbeelden zijn een reproductie van een reproductie, volgens Jankowski “te vaak vertaald”. Zo stonden deze beelden levend in Barcelona, te doen alsof ze niet levend waren en beelden ze een ander persoon uit. Ze noemen zichzelf Julius Caesar, Che Guavara en een vrouwenfiguur dat lijkt op de beelden van Dali. Jankowski wil hiermee zeggen dat onze beeldcultuur ons niet meer weet te raken, door eindeloze herhalingen. Ben jij het met hem eens? Is niet alles tegenwoordig een reproductie, een herhaling van iets anders? Is dit kunst? Wat is kunst?

Loop langs de paar speel/fitnesstoestellen, die wel aan de veiligheidsregels voldoen. Dan kom je nu aan bij het werk genaamd 24/7 kiosk. De stalen, open structuur in de vorm van een kiosk wordt gecombineerd met woorden en kreten die verwijzen naar onze huidige maatschappij en 24-uurs economie. Zou je hier iets kopen als het kon? Als één na laatste hebben we dan nog de menselijke ontmoeting, de reis en het bolwerk. Deze beelden symboliseren de dynamiek van onze samenleving.

EN dan, last but not least! Het wisselwerk! HIER STAAT JAARLIJKS EEN NIEUW WERK!

Croeselaan